حدیث ثقلین

حضرت فاطمه علیهاسلام فرمود:« هنگامی که پدرم رسول خدا در حال احتضار بود و اتاق پر بود از صحابه، شنیدم که فرمود:« ای مردم، به‌زودی از میان‌تان خواهم رفت و من سخنی میگویم تا عذری نداشته باشید: بدانید که من دو چیز گرانقدر در میان شما به جا میگذارم: قرآن و اهل بیت ام.»

سپس دست علی را گرفت و فرمود:« این علی با قرآن است و قرآن هم با علی. این دو هرگز از هم جدا نمیشوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند. ( یعنی تا قیامت با هم هستند.) پس ای مردم من از شما درباره این دو قرآن و اهل بیت پرسش و بازخواست خواهم کرد.»

(فاطمة الزهراء رحمانی/ 299/58)

حدیث کساء

جابربن عبدالله انصاری از فاطمه علیهاسلام روایت می‌کند که فرمود:

یک روز پدرم رسول خدا نزد من آمد. سپس فرزندانم حسن و حسین و بعد امیرالمؤمنین علی وارد شدند. همه در زیر یک عبا جمع شدیم.

پدرم دو طرف عبا را گرفت و با دست راست به آسمان اشاره کرد و عرضه داشت:« پروردگارا! اینها اهل بیت و نزدیکان من هستند؛ گوشت آنها گوشت من و خون آنها خون من است. هر که آنها را بیازارد، مرا آزرده است. با آن کس که با اینها جنگ کند، در جنگم و با آن کس که با اینها مدارا کند، مدارا میکنم. دشمنانشان را دشمن دارم و دوستانشان را دوست دارم. اینها از منند و من از اینهایم. پروردگارا! صلوات و برکات و رحمت و آمرزش و رضایت خود را بر من و بر اینها فرو فرست و آنها را از هر گونه رجس و پلیدی پاک و مطهر گردان.»

خداوند عزوجل خطاب فرمود که ای ملائکه! آسمان و زمین و ماه و خورشید و ستارگان را خلق نکردم مگر برای محبت این پنج نور پاک که در زیر این عبا قرار گرفتهاند.»

آن‌گاه جبرئیل این آیه را بر پیامبر نازل کرد:« انما یریدالله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهر کم تطهیرا»؛ (احزاب، آیه 33) ( پروردگار اراده می‌کند آلودگی و پلیدی را از اهل بیت پاک کند و آنان را مطهر گرداند.)

(فاطمة الزهراء رحمانی/292/56)

حدیث لوح جابر

در حدیث مفصلی آمده است که جابربن عبدالله انصاری میگوید من در زمان حیات رسول خدا وقتی که فاطمه علیهاسلام فرزندش حسین علیه السلام را زاییده بود، برای گفتن تبریک خدمتش رسیدم. دیدم در دست فاطمه (علیهاسلام) لوح سبزی است. پرسیدم این لوح چیست؟ فاطمه (علیهاسلام) فرمود: این لوحی است که خداوند به رسولش هدیه داده و آن حضرت هم آن را به من داده . در آن لوح نوشته بود:

بسم الله الرحمن الرحیم.

این کتابی است از جانب خدای عزیز و حکیم برای محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) من تو را بر همة پیامبران برتری دادم و وصی و خلیفهات علی علیه السلام را از همه اوصیا برتر کردم و تو را به فرزندت حسن و حسین گرامی داشتم. من مردم را نسبت به فرزندان حسین ائمه اطهار پاداش میدهم یا عقاب مینمایم؛ آنها که اولشان علی سیدالعابدین است، بعد محمد که شکافنده علم من است، بعد جعفر است که ردکننده او مانند ردکننده من است و سپس موسی است که در زمانش تاریکی شدیدی است، و او عبد و حبیب من است.

و بعد از او ولی و ناصر من علی است، وای بر منکرین او؛ سپس فرزند او محمد وارث علم من است و سپس فرزندش علی ولی و ناصر و امین من است و پس از او فرزندش حسن است و بالاخره من آنها را به فرزند او « حجه بن الحسن المهدی » که برای عالمیان رحمت است، کامل میکنم.

او دارای کمال موسی و بهاء عیسی و صبر ایوب است. اینان اولیاء منند؛ بر آنها صلوات پروردگارشان باد که آنها هدایت یافتگانند.

(فاطمة الزهراء رحمانی/ 290/ 54)

حدیث شماره 1

در یکی از روزها ، صبحگاهان امام علی (ع ) فرمود : فاطمه جان آیا غذایی داری تا از گرسنگی بیرون آیم ؟ پاسخ دادند : نه ، به خدایی که پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزید سوگند ، دو روز است که در منزل غذای کافی نداریم و در این مدت شما را بر خود و فرزندانم در طعام ترجیح دادم .

امام (ع ) با تأسف فرمودند : فاطمه جان چرا به من اطلاع ندادی تا به دنبال تهیه غذا بروم ؟ حضرت زهرا (ع ) فرمودند : ای اباالحسن ، من از پروردگار خود حیا می کنم که چیزی را که تو بر آن توان و قدرت نداری ، درخواست نمایم .

(بحار الانوار ، ج 43، ص 59 )

حدیث شماره 2

کسی که عبادتهای خالصانه خود را به سوی خدا فرستد ، پروردگار بزرگ بهترین مصلحت او را به سویش فرو خواهد فرستاد .

(بحار الانوار ، ج 70، ص 249 )

حدیث شماره 3

پاداش خوشرویی در برابر مؤمن بهشت است ، و خوشرویی با دشمن ستیزه جو ، انسان را از عذاب آتش باز می دارد .

(بحار الانوار ، ج 75، ص 401 )

حدیث شماره 4

حضرت فاطمه سلام الله علیها به پدر گرامی شان عرض کردند : ای رسول خدا زنان قریش به منزل من وارد شدند و گفتند : پیامبر تو را همسر کسی قرار داد که سرمایه ای ندارد . رسول اکرم صلی الله علیه و آله در جواب فرمودند : قسم به خدا دخترم ، در خیرخواهی تو کوتاهی نکرده ام که تو را به اولین مسلمان و عالمترین و بردبارترین اشخاص تزویج نموده ام .

دخترم ، همانا خدای عزوجل نگاهی به زمین افکند و از اهل آن دو نفر را برگزید ، که یکی از آن دو را پدرت و دیگری را شوهرت قرار داد .

 (بحار الانوار ، ج 43، ص 133 )

حدیث شماره 5

ما اهل بیت رسول خدا ، وسیله ارتباطخدا با مخلوقات و برگزیدگان خداییم ، ما جایگاه پاک خدا و دلیلهای روشن او و وارثان پیامبران الهی می باشیم .

(شرح نهج البلاغه لابن ابی الحدید ، ج 16، ص 211 )

حدیث شماره 6

خداوند اطاعت و پیروی از ما اهل بیت (ع ) را سبب برقراری نظم اجتماعی در امت اسلامی ، و امامت و رهبری ما را عامل وحدت و در امان ماندن از تفرقه ها قرار داده است .

 (احتجاج طبرسی ، ایران : انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 258 )

حدیث شماره 7

پیامبر (ص ) و علی (ع ) دو پدر امت اسلام می باشند ، که اگر مردم از آنان پیروی کنند ، کجی ها و انحرافاتشان را اصلاح نموده و آنها را از عذاب جاویدان نجات می دهند ، و اگر همراه و یاورشان باشند نعمتهای همیشگی خداوندی را ارزانیشان می دارند .

 (بحار الانوار ، ج 23، ص 259 )

حدیث شماره 8

از حضرت فاطمه زهرا ( علیها السلام ) روایت شده که رسول خدا فرمودند : امام همچون کعبه است که باید به سویش روند ، نه آنکه ( منتظر باشند تا ) او به سوی آنها بیاید .

 (بحار الانوار ، ج 36، ص 353 )

حدیث شماره 9

همانا خوشبت حقیقی کسی است که علی ( علیه السلام ) را دوست بدارد .

 (مجمع الزوائد علامه هیثمی ، ج 9 ، ص 132 )

حدیث شماره 10

کسی که پس از خوردن غذا ، با دستی آلوده و چرب بخوابد ، هیچ کس جز خودش را سرزنش ننماید .

(کنز العمال ، ج 15، ص 242، ح 40759 )

حدیث شماره 11

اما حقانیت من در مالکیت فدک ، همانا خداوند بزرگ آیه " آت ذاالقربی حقه " را وقتی در قرآن کریم بر رسول خدا نازل فرمود ، من و فرزندانم نزدیکترین مردم به پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) بودیم ، پس رسول خدا فدک را به من و فرزندانم هدیه فرمود .

 (مستدرک الوسایل ، ج 7 ، ص 291 )

حدیث شماره 12

برای مؤمن ، خرما هدیه خوبی است .

 (کنز العمال ، ج 12، ص 339، ح 35305 )

حدیث شماره 13

حضرت فاطمه زهرا ( علیها السلام ) فرمود : وقتی آیه 63سوره نور نازل شد که :

" ای مسلمانان ، رسول خدا را آن گونه که همدیگر را می خوانید ، صدا نکنید "

ترسیدم که رسول خدا را با لفظ " ای پدر " بخوانم ، من هم مانند دیگران پدر را با نام " یا رسول الله " صدا زدم . دو سه بار که پدر را با این نام خواندم ، رو به من کرده فرمودند :

ای فاطمه ! این آیه درباره تو و خانواده تو و نسل تو نازل نشده است ، فاطمه جان ، تو از منی و من از تو ، همانا این آیه برای ادب کردن آدم های خشن و درشت خوهای قریش ، انسان های خودخواه و متکبر ، نازل شده است . دخترم تو با جمله " پدر جان " خطاب کن که مایه حیات قلب من است و خداوند را خوشنود می کند .

 (بحار الانوار ، ج 43، ص 33 )

حدیث شماره 14

مردی نابینا از حضرت فاطمه ( علیها السلام ) اذن خواست که داخل خانه شود . فاطمه ( علیها السلام ) خود را از او مستور کرد . پیغمبر خدا ( صلی الله علیه و آله ) به فاطمه فرمود : به چه سبب خود را مستور کردی و حال این که این مرد

نابینا تو را نمی بیند . حضرت زهرا ( علیها السلام ) پاسخ داد ، " اگر او مرا نمی بیند ، من او را می نگرم ، و اگر چه او نمی بیند اما بوی زن را استشمام می کند " . رسول خدا پس از شنیدن سخنان دخترش فرمود : " شهادت می دهم که تو پاره تن منی ".

(بحار الانوار ، ج 43، ص 91 )

حدیث شماره 15

خدای تعالی ایمان را برای پاکیزگی از شرک قرار داد ، و نماز را برای دوری از تکبر و خودخواهی .

(احتجاج طبرسی ، ایران : انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 258 )

حدیث شماره 16

خدای تعالی زکات را مایه پاکی جان و فزونی روزی ، و روزه را برای پابرجایی اخلاص قرار داد .

 (احتجاج طبرسی ، ایران ، انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 258 )

حدیث شماره 17

خدای تعالی حج را موجب استحکام دیانت ، و عدالت را مایه وحدت و هماهنگی دلها قرار داد .

 (احتجاج طبرسی ، ایران ، انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 258 )

حدیث شماره 18

خداوند جهاد را موجب عزت و هیبت اسلام ، و صبر را وسیله استحقاق و شایستگی پاداش حق تعالی قرار داد .

(احتجاج طبرسی ، ایران ، انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 258 )

حدیث شماره 19

خداوند امر به معروف را جهت اصلاح جامعه واجب فرمود .

(احتجاج طبرسی ، ایران ، انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 258 )

حدیث شماره 20

خدای تعالی نیکی به پدر و مادر را واجب فرمود تا از خشم او در امان بمانند ، و دستگیری از خویشان را موجب افزایش عمر و سبب فزونی جمعیت و قدرت قرار داد .

 (احتجاج طبرسی ، ایران ، انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 259 )

حدیث شماره 21

خدای تعالی قصاص را وسیله حفظ جانها و وفای به نذر را برای رسیدن به مغفرت و آمرزش قرار داد

 (احتجاج طبرسی ، ایران ، انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 259 )

حدیث شماره 22

خدای تعالی مراعات کامل وزن و پیمانه را برای جلوگیری از کم فروشی ، و نهی از شراب خواری را برای پرهیز از پلیدی تشریع نموده است .

 (احتجاج طبرسی ، ایران ، انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 259 )

حدیث شماره 23

خدای تعالی پرهیز از افترا و دشنام را برای دور شدن از لعنت واجب فرمود و دزدی را منع کرد تا راه عفت پویند .

 (احتجاج طبرسی ، ایران ، انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 259 )

حدیث شماره 24

خداوند شرک را حرام فرمود تا به اخلاص طریق بندگی و یکتاپرستی جویند ، " پس چنانکه باید ، ترس از خدا را پیشه گیرید و جز مسلمان نمیرید " و آنچه فرموده است به جا آرید و خود را از آنچه نهی کرده باز دارید که " تنها دانایان از خدا می ترسند .

 (احتجاج طبرسی ، ایران ، انتشارات اسوه ، ج 1 ، ص 259- آل عمران ، 101 )

حدیث شماره 25

حضرت فاطمه زهرا ( علیها السلام ) در جواب سلمان که برای فقیری تقاضای کمک داشت فرمود :

" ای سلمان ! سوگند به خداوندی که حضرت محمد ( صلی الله علیه و آله ) را به پیامبری برگزید ، سه روز است که غذا نخورده ایم و فرزندانم حسن و حسین ( علیهما السلام ) از شدت گرسنگی بی قراری می کردند و خسته و مانده به خواب رفته اند . اما

من نیکی و نیکوکاری را که درب منزل مرا کوبیده است ، رد نمی کنم " .

 (بحار الانوار ، ج 43، ص 72 )

حدیث شماره 26

پروردگارا ! بزرگا ! به حق پیامبرانی که آنها را برگزیدی و به گریه های حسن و حسین در فراق من ، از تو می خواهم گناهکاران شیعیان من و شیعیان فرزندان مرا ببخشایی .

(ذخائر العقبی ، ص 53- کوکب الدری ، ج 1 ، ص 196 )

حدیث شماره 27

امام حسن مجتبی ( علیه السلام ) فرمود : مادرم فاطمه ( علیها السلام ) را دیدم که شب جمعه تا صبح مشغول عبادت و رکوع و سجود بود ، و شنیدم که برای مؤمنین دعا می کرد و اسامی آنان را ذکر می نمود و برای آنان بسیار دعا می کرد ولی برای خودش دعا نکرد ، پس به او عرض کردم : مادر ، چرا همان طور که برای دیگران دعا کردی برای خودت دعا نکردی ، فرمودند : " پسرم ، اول همسایه و سپس خود و اهل خانه " .

 (بحار الانوار ، ج 43، ص 81 )

حدیث شماره 28

روزی حضرت فاطمه ( علیها السلام ) خطاب به حضرت امیرالمؤمنین ( علیه السلام ) . فرمود :" علی جان ! نزدیک بیا تا اطلاع دهم شما را از آنچه در گذشته اتفاق افتاد و آنچه در حال به وقوع پیوستن است و آنچه در آینده رخ خواهد داد تا روز قیامت هنگامه برپایی رستاخیز عمومی " .

 (بحار الانوار ، ج 43، ص 8)

حدیث شماره 29

حضرت زهرا ( علیها السلام ) در رابطه با دعای روز جمعه از رسول گرامی اسلام نقل . فرمودند که : در روز جمعه ساعتی است که هر خواسته خیر و نیکویی در آن ساعت به اجابت می رسد . پرسیدم : یا رسول الله کدام ساعت است ؟ فرمودند : آنگاه که

نصف خورشید در افق پنهان شود .

 (کنز العمال ، ج 7 ، ص 766 )

حدیث شماره 30

بهترین شما کسانی هستند که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان ترند و با همسرانشان مهربان و بخشنده اند .

 (دلایل الامامه طبری ، ص 7)

فرستادن غذا از طرف خداوند براى حضرت زهرا (س)

 حضرت فاطمه عليهاالسلام در پيشگاه خدا آن چنان معزز بود كه بارها مورد عنايت خاص آسمانى قرار گرفته و موائد گوناگون از سوى پروردگار عالم نازل مى‏شد كه اينك به برخى از آنها اشاره مى‏كنيم:

 پيامبر عالى قدر اسلام به شدت گرسنه بود و ضعف و ناتوانى وى را از پاى درآورده بود، او براى پاره نانى به اتاقهاى هريك از زنانش مراجعه كرد، ولى آنان نيز طعامى نداشتند. سرانجام به خانه‏ى دخترش فاطمه عليهاالسلام سركشيد، تا در آن خانه‏ى اميد به مقصود رسد، ولى فاطمه عليهاالسلام و بچه‏هايش گرسنه بودند و تكه‏نانى در آنجا نيز به دست نيامد.

 هنوز چند دقيقه بيش نبود كه رسول گرامى اسلام منزل دخترش را ترك كرده بود كه مختصر طعامى از سوى يكى از همسايه‏ها به آن بانو رسيد. فاطمه عليهاالسلام با خود گفت: سوگند به خدا، خود و فرزندانم گرسنه مى‏مانم، ولى اين تكه نان و گوشت را به پدرم مى‏خورانم، و لذا يكى از حسنين را به دنبال پدر فرستاد و او را دوباره به خانه‏اش دعوت كرد.

 فاطمه اهدايى همسايه را كه دو تكه نان و مختصر گوشتى بود، در يك ظرف سرپوشيده قرار داده بود، چون پدرش دوباره به خانه او برگشت، سراغ طعام رفت و آن را در برابر ديدگان رسول خدا گذاشت، ولى ظرف پر از گوشت و نان بود، و فاطمه عليهاالسلام خود نيز از اين مائده‏ى آسمانى تعجب مى‏كرد و خيره خيره به آن تماشا مى‏نمود. رسول خدا خطاب به دخترش گفت: اى دختر گرامى! اين طعام چگونه و از كجا رسيد؟ فاطمه عليهاالسلام جواب داد:

 هو من عنداللَّه ان اللَّه يرزق من يشا بغير حساب. فقال: الحمدللَّه الذى جعلك شبيهه بسيدة نسا بنى‏اسرائيل فانها كانت اذا رزقها اللَّه شيئا فسئلت عنه قالت: «هو من عنداللَّه ان اللَّه يرزق من يشاء بغير حساب.» (1)

 آن از بركات و الطاف الهى است، خداوند به هركسى بخواهد بدون محدوديت عطا مى‏كند.

 رسول خدا چون سخن دخترش را شنيد فرمود: سپاس خدايى را كه تو را همانند مريم سرور زنان بنى‏اسرائيل قرار داده، زيرا او نيز هرگاه مورد عنايت الهى قرار مى‏گرفت و خداوند برايش مائده مى‏فرستاد، كه جواب سؤال مى‏گفت: اين طعام از جانب خدا است، او به هركسى بخواهد روزى بى‏حساب مى‏دهد.

 آنگاه رسول خدا على عليه‏السلام را نيز به حضورش فراخواند و همگى از آن غذا خوردند و سير شدند و زنان و اهل‏بيت پيامبر نيز دعوت شدند و خوردند، ولى غذا و مائده آسمانى به همان صورت باقى بود. حتى فاطمه عليهاالسلام براى همسايگان نيز از طعام آسمانى كه از الطاف خفيه الهى سرچشمه گرفته بود ارسال داشت.... (2)

 موائد آسمانى براى فاطمه عليهاالسلام در يكى دوبار محدود نمى‏گردد، او بارها از خداوند خويش درخواست طعام كرد و پروردگار عالم نيز بى‏درنگ طعام بهشتى براى آن حضرت ارسال داشت از آن جمله: روزى اميرالمؤمنين على عليه‏السلام به شدت گرسنه بود و از فاطمه عليهاالسلام طعام خواست، ولى در خانه چيزى نبود. فاطمه عليهاالسلام گفت: يا على! در خانه طعامى نيست، من و بچه‏هايت دو روز است كه گرسنه‏ايم و مختصر طعامى هم كه بود، آن را به تو خورانديم و خود در گرسنگى صبر كرديم.

على عليه‏السلام از شنيدن اين سخن فوق‏العاده ناراحت گشته و اشك در چشمانش حلقه زد و براى تهيه طعام زن و فرزندانش به بازار رفت و يك دينار قرض گرفت تا مشكل گرسنگى خانواده‏اش را برطرف سازد، ولى نشد. چرا؟! چون يكى از دوستانش گرفتار بود و گرسنگى و گريه زن و بچه‏ها او را در بيرون از خانه آواره كرده بود، او دنبال نان و پول بود، ولى چاره‏اش بدون چاره....

على از درد او آگاه شد و مانند هميشه ايثار كرد و ديگران را بر خود و خانواده‏اش مقدم داشت و بدين وسيله يكى از دوستانش را كه مقداد نام داشت خوشحال و خوش‏دل ساخت.

على عليه‏السلام دست خالى شد و نتوانست به خانه رود، رو به سوى مسجد كرد و مشغول عبادت شد از آن سو پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مأمور گشت شب را در خانه‏ى على بسر برد و لذا بعد از نماز مغرب و عشا دست على را گرفت و فرمود: على جان! امشب مرا به مهمانى خود مى‏پذيرى؟ مولاى متقيان سكوت كرد، چرا كه زمينه پذيرايى نداشت و فاطمه عليهاالسلام و حسنين گرسنه مانده بودند و پول تهيه نان و گوشت فراهم نبود، ولى پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله دوباره اظهار داشت: چرا جواب نمى‏دهى؟ يا بگو: بلى، تا با تو آيم و يا بگو: نه، تا راه ديگر پيش گيرم. على عليه‏السلام عرض كرد: يا رسول‏اللَّه! بفرماييد.

 رسول خدا دست على را گرفت، دست در دست او به خانه‏ى فاطمه عليهاالسلام آمد و با هم به خانه وارد شده و با زهرا ديدار كردند، فاطمه عليهاالسلام در حال نماز و نيايش بود و خدا را مى‏خواند، او صداى پدر را شنيد و به سوى او آمد و خوش‏آمد گفت و سفره را باز كرده و غذاى مطبوع آورد، تا گرسنگان را سير كند و چاره نيافته‏ها را چاره‏ساز باشد.

على عليه‏السلام به فاطمه عليهاالسلام خيره‏خيره نگاه مى‏كرد و با زبان بى‏زبانى سؤال مى‏نمود: يا فاطمه! اين طعام از كجا؟

 پيش از آنكه فاطمه عليهاالسلام جواب گويد رسول خدا دست بر دوش على گذاشت و جواب داد: يا على! هذا جزا دينارك من عنداللَّه.

  اين غذا پاداش آن دينارى است كه به مقداد دادى.

  خداوند به شما جريان زكريا و مريم را تكرار كرد. (3) و از طعام‏هاى بهشتى مرحمت نمود... (4)

 اقرار به رسالت پدر در شكم مادر

 وقتى كه كفار از پيامبر اسلام (ص) انشقاق قمر را خواستند، زمانى بود كه خديجه (س) به فاطمه (س) حامله بود و خديجه از اين سؤال كفار ناراحت شده و گفت: زهى تأسف براى كسانى كه محمد را تكذيب مى‏كنند! در حالى كه او فرستاده‏ى پروردگار من است.

 پس فاطمه (س) از شكم مادرش صدا كرد: اى مادر! نترس و محزون نباش، زيرا خدا با پدر من مى‏باشد.

 پس وقتى كه مدت حمل خديجه (س) تمام شد و موقع وضع حمل رسيد، خديجه فاطمه (س) را به دنيا آورد و او به نور جمال خود تمام جهان را روشن و منور ساخت.(5)

 چرخيدن آسياى دستى به خودى خود در خانه حضرت زهرا (س)

جناب ابوذر مى‏گويد: رسول خدا (ص) مرا به دنبال على (ع) فرستاد. به خانه‏اش رفتم و او را خواندم، ولى پاسخ مرا نداد. و آسياب دستى را ديدم كه بدون اينكه كسى باشد به خودى خود، مى‏گردد. دوباره او را خواندم، بيرون آمد و با هم نزد رسول خدا (ص) رفتيم و پيامبر متوجه على (ع) شد و چيزى به او گفت كه من نفهميدم.

 گفتم: شگفتا! از دستاسى كه بدون گرداننده مى‏گردد.

آنگاه پيامبر (ص) فرمود: خداوند قلب دخترم فاطمه و اعضا و جوارحش را پر از ايمان و يقين كرده و چون خداوند ضعف او را دانست، پس در روزگار سختى به او كمك كرد و كفايتش نمود. مگر نمى‏دانى كه خداوند، فرشتگانى را قرار داده تا خاندان محمد را يارى دهند؟! (6)

حرام بودن آتش بر فاطمه زهرا (س)

روزى عايشه بر فاطمه (س) وارد شد، در حالى كه آن حضرت براى حسن و حسين (ع) با آرد و شير و روغن در ديگى غذاى حريره درست مى‏كرد. ديگ بر روى اجاق و آتش مى‏جوشيد و بالا مى‏آمد و فاطمه (س) آن را با دست خود هم مى‏زد.

عايشه با اضطراب و نگرانى از نزد او بيرون آمده، نزد پدرش ابوبكر رفت و گفت: اى پدر! من از فاطمه چيز شگفت‏آورى ديدم، و آن اينكه دست به درون ديگى كه بر روى آتش مى‏جوشيد برده، آن را به هم مى‏زد.

 گفت: دختركم! اين را پنهان كن كه كار مهمى است.

اين خبر كه به گوش پيامبر اكرم (ص) رسيد، بر بالاى منبر رفت و حمد و سپس الهى را به جاى آورد، سپس فرمود:

همانا مردم ديدن ديگ و آتش را بزرگ شمرده و تعجب مى‏كنند. سوگند به آن كسى كه مرا به پيامبرى برگزيد، و به رسالت انتخاب فرمود، همانا خداى عزوجل آتش را بر گوشت و خون و موى و رگ و پيوند فاطمه حرام كرده است، فرزندان و شيعيان او را از آتش دور نمود، برخى از فرزندان فاطمه داراى رتبه و مقامى هستند كه آتش و خورشيد و ماه از آنها فرمانبردارى كرده در پيش رويش جنيان شمشير زده، پيامبران به پيمان و عهد خود درباره‏ى او وفا مى‏كنند، زمين گنجينه‏هاى خودش را تسليم او نموده، آسمان بركاتش را بر او نازل مى‏كند.

 واى، واى، واى به حال كسى كه در فضيلت و برترى فاطمه شك و ترديد به خود راه دهد، و لعنت و نفرين خدا بر كسى كه شوهر او، على بن ابى‏طالب را دشمن داشته به امامت فرزندان او راضى نباشد. همانا فاطمه، خود داراى جايگاهى است و شيعيانش نيز بهترين جايگاه‏ها را خواهند داشت. همانا فاطمه پيش از من دعا مى‏كند و شفاعت مى‏نمايد و شفاعتش على‏رغم ميل كسانى كه با او مخالفت مى‏كنند، پذيرفته مى‏شود.(7)

 تعدادي ديگر از كرامات و معجزات حضرت زهرا (س)

1 ـ نورانى شدن چادر مبارك حضرت زهرا سلام‏اللَّه‏عليه

2 ـ آمدن لباس‏ها و زيورهاى بهشتى براى حضرت زهرا سلام‏اللَّه‏عليه

 3 ـ لباس بهشتى حضرت زهرا سلام‏اللَّه‏عليه در مجلس عروسى

 4 ـ نزديك شدن مردم به هلاكت به واسطه‏ى نفرين حضرت زهرا سلام‏اللَّه‏عليه

  5 ـ مستجاب شدن نفرين حضرت زهرا سلام‏اللَّه‏عليه در مورد عمر

  6 ـ ملاقات حوريان بهشتى با حضرت زهرا سلام‏اللَّه‏عليه

  7 ـ نازل شدن جبرئيل بر حضرت زهرا سلام‏اللَّه‏عليه پس از رحلت پيامبر (ص)

  8 ـ در آغوش كشيدن حسنين عليهم‏السلام توسط حضرت زهرا بعد از شهادت

  9 ـ خاكسپارى حضرت زهرا و صحبتهاى زمين با اميرالمؤمنين عليه‏السلام

«فاذا جاء وعد اولاهما بعثنا علیکم عباداً لنا اولی بأسٍ شدیدٍ فجا سوا خلال الدیار و کان وعداً معفولاً – ثم رددنالکم الکرّة علیهم و امددناکم باموال و بنین و جعلناکم اکثر نفیراً» (اسراء/ 5 و 6) علامۀ بحرانی در کتاب تفسیرش (البرهان) از بزرگان اهل سنت «ابی جعفر محمد بن جریر» به استناد روایت از «زاذان» از «سلمان فارسی» و سلمان از رسول گرامی اسلام (ص) روایت می کند که ایشان فرمودند: همانا خداوند تبارک و تعالی هیچ پیامبر و رسولی را به رسالت بر نمی انگیزاند مگر اینکه برای ایشان دوازده وصی قرار می دهد. سلمان فارسی می گوید: ای رسول خدا (ص) همانا من این مطلب را از کتابهای تورات و انجیل فرا گرفته بودم. پیامبر گرامی اسلام (ص) می فرمایند: ای سلمان آیا می دانی اوصیاء مرا که دوازده نفر هستند؟ و خداوند بعد از من آنها را برای این امت برگزیده است. سلمان فارسی می گوید: خداوند و رسول او دانا تر هستند. پیامبر گرامی اسلام (ص) می فرمایند: ای سلمان خداوند تبارک و تعالی مرا از نور خودش آفرید و مرا فرا خواند و من اطاعت نمودم خدای را، و از نور من علی (ع) را آفرید و ایشان را خدای عزوجل فرا خواند پس اجابت نمود، و از نور من و علی(ع) فاطمه (س) را آفرید و خداوند وی را فرا خواند پس اطاعت پروردگار نمود، و پس از آن حضرت حق از نور من و علی(ع) و فاطمه (س) نور حسن (ع) را آفرید و نور وی را فرا خواند پس اطاعت پروردگار نمود و بعد از آن از نور من و علی(ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) نور حسین (ع) را آفریده سپس او را نیز فرا خواند و اطاعت پروردگار نمود. از آن پس این پنچ تن را خداوند، به پنج نام از اسامی خودش نام گزاری نمود، به طریق ذیل: همانا خداوند نامش «محمود» است و من «محمد» و خداوند «العلی» است و ایشان (اشاره به حضرت علی (ع)) «علی» و خداوند «فاطر» است و ایشان (اشاره به حضرت فاطمۀ زهراء (س)) «فاطمه» و خداوند، «الاحسان» است و ایشان (اشاره به حضرت امام حسن (ع)) «حسن» و خداوند «محسن» است، پس ایشان (اشاره به امام حسین (ع)) «حسین». سپس خداوند تبارک تعالی از نور ما و نور حسین (ع)، انوار مقدسۀ 9 امام (ع) را آفرید و خداوند آن انوار را بسوی خویش فرا خواند و ایشان اطاعت پروردگار نمودند و این جریان، قبل از خلقت آسمانها و زمین و ملائکه و افراد بشر به استثنای بود. و ما فقط تسبیح و تقدیس پروردگار می نمودیم. حضرت سلمان می گوید: پدر و مادرم به فدایت ای رسول خدا (ص) چه فضل و برتری دارد کسی که حق این ذوات مقدسه را بشناسد و مراعات نماید؟ رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: ای سلمان کسی که حق معرفت ایشان را درک کند و بشناسد و ایشان را بعنوان پیشوای خود برگزیند و دوستان ایشان را دوست بدارد و از دشمنان ایشان بیزاری بجوید، همانا چنین شخصی، قسم به خداوند تبارک و تعالی، از ماست و در تمام مقامات بالا همراه ما خواهد بود. سلمان می گوید: ای رسول خدا (ص) آیا ایمان به این ذوات مقدسه امکان دارد، بدون شناخت اسماء و انسابشان؟ حضرت فرمودند: خیر یا سلمان. سلمان می گوید: ای رسول خدا (ص) مرا به احوال ایشان خبر ده و من فقط تا امام حسین (ع) را می شناسم. رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: پس از امام حسین (ع)، حضرت سید العابدین علی بن الحسین (ع) است و پس از ایشان فرزندش محمد بن علی الباقر(ع) (شکافندۀ تمام علوم اولین و آخرین از پیامبران و مرسلان) و پس از ایشان جعفر بن محمد (ص) (زبان صادق پروردگار) و بعد از ایشان موسی بن جعفر(ع) (فرو برندۀ خشم در مسیر صبر برای پروردگار) و بعد از آن علی بن موسی (ع) (راضی و خشنود به امر پروردگار) و پس از ایشان محمد بن علی(ع) (برگزیده خلق پروردگار) و بعد از ایشان علی بن محمد (ع) (هدایت کننده بسوی خداوند) و بعد از ایشان حسن به علی (ع) (امانت دار سرّ پروردگار) و بعد از آن (م ح م د) بن حسن الهادی المهدی الناطق القائم بحق الله. بعد از این مطلب حضرت رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: همانا تو ای سلمان ایشان (حضرت مهدی(عج)) را درک خواهی نمود (در زمان رجعت) و هر کسی که همانند تو باشد در ایمان و کسی که حضرت را دوست بدارد و به معرفت تمام وی را بشناسد، او را درک خواهند نمود. سلمان می گوید: شکر و سپاس بی پایان برای خداوند باد و پس از آن گفتم ای رسول خدا (ص) آیا من در عهد آن حضرت زنده خواهم شد؟ رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: ای سلمان بخوان این آیه را: «فاذا جاء وعدُ اولاهما بعثنا علیکم عباداً لنا اولی بأسٍ شدیدٍ فجا سوا خلال الدّیار و کان وعداً مفعولاً ثم رددنالکم الکرة علیهم و امددناکم باموال و بنین و جعلناکم اکثر نفیراً» سلمان می گوید: آری، قسم به خدایی که «محمد (ص)» را به پیامبری برگزید، من و علی (ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) و حسین (ع) و 9 امام از فرزندان حسین (ع) و هر کسی که از ماست و با ما است در زمان رجعت حضور داریم، آری، بخدا قسم ای سلمان! (تا آخر حدیث). [حضرت آیت الله العظمی سید صادق شیرازی در این قسمت تأویل آیات شریف را بررسی می فرمایند و می نویسند]: این روایت شریف بر این مطلب دلالت دارد که تأویل دو آیۀ یاد شده در شأن رسول خدا (ص) و فاطمه (س) و ائمۀ دوازده گانه است، هنگامی که در زمان رجعت به اذن پروردگار عالم باز می گردند. بنابراین این دو آیۀ مبارکه نیز در فضل و کرامت حضرت فاطمۀ زهراء سلام الله علیها است . همانا فاطمۀ زهراء سلام الله علیها مصداق کامل آیۀ (عباداً لنا) و همچنین ایشان همانند کاملی برای (لکم) در آیۀ شریفه و ما بعد آن است.

جریان فدک

[در آیۀ 26 سورۀ اسراء حضرت آیت الله العظمی شیرازی جریان مالکیت فدک و سرزمین عوالی را برای حضرت فاطمۀ زهراء سلام الله علیها بررسی می فرماید و می نویسد]: «واتِ ذاالقربی حقه» (اسراء/ 26) روایت نموده است علامه بحرانی در کتاب تفسیرش از «ثعلبی» در تفسیر این آیه که ثعلبی گفته است: روایت است از «سدی» از پدر دیلمی که گفته است روایتی را از امام زین العابدین که حضرت به مردی از اهل شام (در جریان اسارت): حضرت امام علی بن الحسین (ع) : آیا قرآن خوانده ای؟ مرد شامی: بلی. حضرت امام علی بن الحسین(ع): آیا در سورۀ بنی اسرائیل آیۀ «واتِ ذاالقربی حقه» را خوانده ای؟ مرد شامی: آیا قرابتی را که خداوند امر نموده است به ادا نمودن حق آن، شما هستید؟ حضرت امام علی بن الحسین (ع): بلی. همچنین روایت نموده است علامۀ بحرانی در کتاب خود که «حافظ حسکانی (حنفی مذهب) » گفته است: خبر داد ما را «ابو سعید السعدی»، (به اسناد ذکر شده در کتاب تفسیر) از ابی سعید خدری که گفته است: هنگامی که این آیه بر پیامبر اسلام (ص) نازل گردید حضرت رسول گرامی اسلام (ص)، فاطمه (س) را فرا خواند و سرزمین فدک و عوالی را به حضرت فاطمه (س) اعطا کرد و پس از آن اعطاء، رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: این تفسیمی است که خداوند برای تو و فرزندان تو تقسیم نموده است. یاقوت حموی در «معجم» خود گفته است: فدک قریه ای است که از مدینه به مسافت دو یا سه روز راه (پیاده) دور است و یک سرزمین سر سبز زراعی است که در آن چشمه های جوشان و درختان نخل فراوان است.

دستور صلۀ ارحام به رسول خدا(ص)

«و امّا تعرضنّ عنهم ابتغاء رحمة من ربک ترجوها فقل لهم قولاً میسورا» (اسراء/ 28) در کتاب «احقاق حق» روایت شده از مناقب کاشی از شیخ ابوبکر فرزند مؤمن شیرازی (با توجه به اسنادی که در کتاب ذکر شده) از ابی ذر غفاری که فرموده است: این آیه نازل شده است در مورد حضرت علی(ع) و فاطمه (س) هنگامی که پادشاه حبشه برای رسول خدا (ص) ده کنیز بصورت هدیه فرستاد.

فاطمه زهراء (س) مُقَرَّب درگاه پروردگار

«اوُلئک الذین یدعون یبتغون الی ربهم الوسیله ایهم اقرَبُ و یرجون رحمته و یخافون عذابه»(اسراء/57) روایت است از «حافظ حسکانی» که گفته است: خبر داد ما را محمد بن عبدالله بن احمد (به اسناد ذکر شده) از عکرمة در خصوص این آیه: گفته است منظور از «اولئک الذین» پیامبر گرامی اسلام (ص) و علی (ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) و حسین (ع) هستند. - و السلام علی من اتبع الهدی -